Όταν ο άνθρωπος αποσπάστηκε από την κατάσταση ενότητας με τον Δημιουργό και «έπεσε» στη γη, έγινε θνητός. Τι, όμως, τον εμποδίζει από το να ζήσει υγιής και να φτάσει στο γήρας επίσης υγιής; Τι τον εμποδίζει από το να εκπνεύσει ομαλά και με φυσικό τρόπο όταν έρθει η ώρα του, αντί να ταλαιπωρείται από λογιών- λογιών ασθένειες, μέσα από τις οποίες συχνά να οδηγείται έως και στο θάνατο; Τι του στερεί την Υγεία;

Σε αυτόν τον Κόσμο των τριών διαστάσεων, που ονομάζεται Φυσικός και λειτουργεί με πολικότητες, εύλογα η Υγεία, για να προσδιοριστεί, χρειάζεται την Ασθένεια σαν αντίθετο πόλο και η Ασθένεια την Υγεία. Παρ’ όλα αυτά, παρατηρούμε ότι, ενώ η Υγεία σαν κατάσταση είναι μια και συγκεκριμένη, η Ασθένεια μπορεί να λάβει ένα πλήθος από διαφορετικές μορφές. Γιατί άραγε; Πού έγκειται αυτή η δυνατότητα της Ασθένειας να μπορεί να έχει τόσο μεγάλη ποικιλία στα πρόσωπα με τα οποία εμφανίζεται, άλλοτε σαν καρδιοπάθεια, άλλοτε σαν καρκίνος, σαν άσθμα, σαν ηπατίτιδα, ακόμα και σαν απλό κρυολόγημα, σαν «πιάσιμο», σαν εξάρθρωση ώμου που χρειάζεται να ξαναπάρει την ορθή του θέση, κ.ο.κ.; Το τελευταίο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικά ενδεικτικό ως προς το πραγματικό αίτιο της Ασθένειας. Δηλαδή, τον ουσιαστικό ρόλο που κατέχει στο να υποδηλώνει το προφανές, το ότι κάτι δεν βρίσκεται στην κατάλληλη θέση σε σχέση με αυτή που απαιτείται από το πρότυπο Υγείας. Και ποιο είναι το πρότυπο Υγείας; Πώς ορίζεται; Ποια κατάσταση εκπροσωπεί; Την Αρμονία που στηρίζει και στηρίζεται στην Ισορροπία. Θυμηθείτε το Νόμο της Συμπαντικής Αρμονίας. Μάλιστα, τι άλλο θα ήταν η Ασθένεια αν όχι μια εκδηλωμένη δυσαρμονία, ένας δείκτης διαταραχής της ισορροπημένης λειτουργίας του οργανισμού; Πώς, όμως, αυτή η προφανής διαπίστωση μας οδηγεί στην απάντηση της πολυμορφίας που χαρακτηρίζει την Ασθένεια; Εδώ σας προτείνω τρεις λέξεις- κλειδιά που «ξεκλειδώνουν την πόρτα» της Ασθένειας...